Home, Home sweat Home

 Pazartesi günüden beri şantiyede kalıyoruz.Malum burada biraz eylem havası vardı, ama geçti gitti.Şu an için  herhangi tehlike olmamasına rağmen şantiyedeyiz. Cezayirli yetkililer mümkün olsa her daim şantiye'de kalmamızı isteyecek.Amaçları tabiki bizi korumak, ama birazda sıkıcı.Yani bizim hiç bir şekilde şantiyeden adım atmamızı istiyorlar.Buna can mı dayanır kardeş.Nereye kadar.Açık konuşmak gerekirse ben kalmak istemiyorum. İnanılmaz sıkıcı. İşten çık, iki adım ötede eve git, vaktini öldür sabah gene işe gel.Buradaki prefabriklerde tuğbacık ve malikacıkla(allahtan), kocalarımız ise diğer yerde kalıyorlar. Ben evimi,yatağımı, koltuğumu, herbir şeyi özledim.

İnşallah kısa sürer bu tutsaklık yoksa kaçıp gidicem evime :)