Yorumsuz....

 Şantiye mahrumiyetinde geçirdiğimiz 11.gün. Söylemesi bile zor bide yaşaması :) Aslında çok şey söylerim ama prangalar takıldı ellerime.Dilimin kemiği olmadığı gibi ellerimde ayarı olmuyor bazen.Ama yine söylemeden duramam.Evriminden önce ne olursa olsun şikeyet etmez,etsemde kimse duymazdı. İçime ata ata yerdim kendimi. Gerçekleşen evriminden sonra içimdeki cadı ortaya çıkıverdi.Neyden rahatsızlık duyuyorsam söylerim, hakkımı aramak isterim, kimseye pabuç bırakmam, hemen sinirlenirim, ee birazda ağızım bozuk tabii. Şimdi ben nasıl susayım dersem vallahi susup oturuyorum fıçımın üstüne. Malum umiyle aynı yerde çalışıp kendisi müdürüm oluyor.

Bir geçen cuma gidebildik bir kaç saatliğine eve malum kıyafet bitti, yenilerinin alınması gerek. Benim mutfakta yemekler mutasyonun son evrelerine ulaşmadan, evi haşeratlar sarmadan gittik ama tabii izin alarak :)))))))) gitmemizle gelmemiz bir oldu çünkü biz bazıları gibi evimizin sıcaklığını özleyip evde kalmayı akıl edemedik. Ahhhhh ahhhhh burada söylenecek bir söz varki ne siz sorun ne ben söyleyeyim.

Evet şimdi geldi ............ Daha öncede dediğim gibi burada tuğba, melika ve ben kalıyoruz. Diğer bayanlar Tizi ouzou da normal yaşamlarına kocasız olarak devam ediyorlar. Bu sözlerim anlayana, 11.gün olmasına  ve ben kendi yapmam gerekeni 2 kere ifa etmiş olmama rağmen herhangi bir hal hatır sorma ya da merak etme usulende olsa bile olmamasını, erdemle karşılıyorum yorumsuz kalıp,benim için artık bir şey ifade etmediğini söyleyip bu cümlemi sonlardırmak istiyorum. Herkes ettiğini bulur şekerler............